Onte falecía o escritor chileno Antonio Skármeta.
Comezou a súa andaina polo mundo da literatura a través de contos como El entusiasmo (1965) ou Desnudo en el tejado (1969).
Máis tarde, durante os anos no exilio despois do golpe de Estado en Chile en 1973, cambiou de rexistro e escribiu varias novelas, entre elas Soñé que la nieve ardía (1975), No pasó nada (1980), La insurrección (1982) e Ardiente paciencia (1985), una das súas obras máis recoñecidas, na que imaxinou unha sensible amizade entre o poeta chileno Pablo Neruda e o seu carteiro, levada ao cine en dúas ocasións.
En 2003 gañou o Premio Planeta de Novela con El baile de la Victoria, adaptada ao cine por Fernando Trueba.
Como dramaturgo escribiu El plebiscito, un monólogo teatral que tamén foi levado á gran pantalla na película No, de Pablo Larraín, nomeada ao Oscar en 2012.
Nas súas obras destaca a súa representación do pobo chileno, a súa fascinación pola poesía e a importancia da fraternidade entre a xente, independentemente da súa orixe ou os seus logros.
Nas súas obras destaca a súa representación do pobo chileno, a súa fascinación pola poesía e a importancia da fraternidade entre a xente, independentemente da súa orixe ou os seus logros.
 |
| Fotografía: Rodrigo Fernández |
Ningún comentario:
Publicar un comentario